UX en Service Design

UX – Template trends, de ‘Pinterest’

UX en Service Design

Een tweede templatevorm die ik dit jaar veel voorbij zag komen was ‘de Pinterest’. Ik noem hem maar even zo omdat Pinterest verantwoordelijk is voor het grote succes van deze vorm.

Wat is de Pinterest?
De Pinterest is niets anders dan een verzamelpagina. Ze heeft, in tegenstelling tot de one-pager, totaal geen verhaalopbouw. Op deze pagina is het niet de bedoeling dat je ‘zoekt’, maar dat je rondsnuffelt zoals op een rommelmarkt of in een boekenkast.

Voorbeelden? Pinterest dus, maar je ziet deze vorm ook vaak bij thema-sites (kookrecepten) en magazines (mode, lifestyle e.d.).

Wanneer wel, wanneer niet?
Deze vorm is erg mooi voor mensen die rustig rond willen kijken. Maar laten we wel wezen: de meeste mensen hebben geen tijd. Dat is dan ook meteen het belangrijkste bezwaar bij deze vorm.

Gebruik de Pinterest niet wanneer:

  1. je gebruikers snel en gericht naar de juiste informatie op zoek zijn
  2. je een verhaalopbouw op de pagina wilt gebruiken
  3. de informatie zelf te complex en te divers is om zo eenvoudig te verpakken
  4. je als organisatie geen interessant beeldmateriaal hebt.

Ik zag het vaak misgaan dit jaar: pagina’s met nieuwsberichten, opleidingen, banners, tools, allemaal in dezelfde blokjes gegoten. Vervolgens werden die blokjes toch maar weer gegroepeerd door er extra titels tussen te plaatsen. En elk ’type’ blokje kreeg dan weer extra eigen elementen: tags, iconen, lees meer buttons, profielfoto’s en wat nog meer. Het eindresultaat was steevast hetzelfde: een onoverzichtelijke boel.

Maar de grootste fout die bij deze template wordt gemaakt, is dat eindgebruikers alléén maar op de pagina kunnen doorklikken; waarbij elk blokje niets anders is dan de introductie voor de vervolgpagina.

De Pinterest is geen introductiepagina, maar juist een eindpunt waarbinnen eindgebruikers moeten kunnen kijken, kiezen en delen. Doorklikken is optioneel.

Kies dus alleen voor deze vorm wanneer je content daarbinnen consistent, aantrekkelijk en compleet kan worden weergegeven. Maar deze conclusie zou niemand moeten verbazen; wat voor de Pinterest geldt, gaat voor alle templatevormen op: uiteindelijk is het altijd de kracht van de content die het succes bepaalt.

UX – De one-pager

UX en Service Design

Bijna het einde van het jaar, tijd om terug te kijken. De ‘one-pager’ was dit jaar erg populair.

Wat is de one-pager?
Een one-pager is een pagina waarin je stapsgewijs een verhaal vertelt om mensen tot een beslissing te laten komen. Kijk maar eens naar de opbouw van trello.com, waarbij ze je slim overhalen om een account te nemen.

  • Neem een gratis account op Trello!
  • Zo ziet het er uit!
  • Het werkt eenvoudig!
  • Je kunt het overal gebruiken!
  • We beloven dat we het altijd simpel houden!
  • Millioenen mensen en bedrijven zijn er dol op!
  • Dus aarzel niet, doe het nu!

De website van Dropbox heeft dezelfde opbouw, maar vertelt het nog iets bondiger.

What’s the story?
Ik hou hier als stripmaker wel van. De one pager is een geweldige vorm om een verhaal op te bouwen. Maar zorg wel dat je ook echt een verhaal hebt, anders verliest hij al snel zijn kracht. Gebruik hem niet wanneer:

  1. je meer dan een verhaal te vertellen hebt
  2. je de gebruiker meteen veel verschillende opties aan wilt bieden
  3. je site niet zonder subnavigatie kan.

De one-pager leent zich namelijk ook niet zo goed voor samenwerking met andere pagina’s. Daarnaast is het ook zeker niet een ‘flexibele template’ voor je CMS waarin je eender welke content kan plaatsen. Deze template verdient een goed verhaal.

Maar is dat ook niet wat de doelgroep verdient?

UX – Black on black

UX en Service Design

Ik vind snagfilms.com heel erg leuk, maar ik was erg teleurgesteld dat er niets gebeurde, toen ik als eerste een oude documentaire selecteerde om te gaan kijken. Of gebeurde er toch wat? Na drie keer opnieuw klikken, zag ik pas dat er iets nieuws op het scherm stond. Zien jullie het?

Tip voor de designer: zorg er bij meldingen altijd voor dat ze niet dezelfde kleur als de achtergrond hebben.

De UX-designer in een agile team.

UX en Service Design

De afgelopen maanden werkte ik als interactie ontwerper binnen een agile ontwikkelteam. We werkten aan een bestaand project wat verder moest worden ontwikkeld, een situatie waar agile development zich prima voor leent. Het werk is erg leuk, maar ik merk ook in deze werksituatie dezelfde tendens die ik al beschreef in mijn blog over ’ontwerpers in het agile tijdperk’:

  • Er is weinig tijd om afstand te nemen.
  • De nadruk ligt op het bouwen van functionaliteit: er wordt meteen in schermen en code gedacht.

Het is logisch dat het proces zo snel gaat, want er moet een team door kunnen werken. Maar daardoor wordt er wel snel doorontwikkeld op oplossingen die misschien helemaal niet zo’n goede oplossing zijn. Een belangrijk deel van mijn werk is dan ook om dat proces af te remmen. Dat begint dan vaak met het herformuleren van user stories;

‘De bezoeker wil een landingspage om een overzicht van zijn werkstromen te zien’

herformuleer ik tot:

‘De werknemer wil inzicht in zijn werkstromen omdat..’

En dan praten we over wat nou écht de reden is dat zo iemand zijn werkstromen wil zien. En dan pas bekijken we of de oplossing nou een landingspagina moet zijn of dat een andere oplossing niet veel beter is. Er worden veel te snel functionele oplossingen bedacht voor problemen die juist met de organisatie van de content te maken hebben.

Zo’n remmende rol is niet gemakkelijk, er staan ten slotte wel een groep programmeurs met de vingers boven het toetsenbord te wachten. Maar ik moet zeggen dat het enorm gewaardeerd wordt, zowel door de klanten als door de ontwikkelaars. Dus voor alle UX ontwerpers die in deze hectische rol komen: ga ervoor en durf de rem erop te zetten. Het levert uiteindelijk beter werk en tevredener klanten op.

UX – Probleempraters

UX en Service Design

Soms kun je veel van je dochter van tien leren. Een paar maanden geleden hebben we een nieuwe fiets voor haar gekocht. Ze was er ontzettend blij mee, want de oude fietste veel te zwaar.

Dus waarom wil ze deze week per se op die oude fiets naar het schoolkamp? 15 kilometer op een logge fiets waar ze altijd een hekel aan heeft gehad? Ze wuifde al mijn argumenten weg; het moest en zou die oude fiets zijn. Ik werd er gek van. Waarom geloofde ze mij nou toch niet? Daar kwam ik pas achter toen ik ophield met argumenteren en door ging vragen waarom ze dat nou per se wilde..

En wat bleek? Ze was helemaal niet bezig met welke fiets het beste was. Ze was bezorgd dat ze op haar nieuwe fiets niet genoeg spullen mee kon nemen. Alleen omdat op de oude fiets nog fietstassen zaten, wilde ze die hebben! Ze had dus een uitstekende oplossing voor haar probleem bedacht en daarmee was het voor haar klaar.

Ik denk dat het in het bedrijfsleven er ook heel vaak zo aan toe gaat. Begin dus, wanneer je een probleem bij een oplossing signaleert, eerst met vast te stellen of de ander het over de oplossing van hetzelfde probleem heeft. Dat scheelt een hoop communicatieproblemen :).