Overig

Nieuwe dingen leren

Overig

Afgelopen week huurde ik met mijn familie een huisje in Gent. Dat gaf mij niet alleen de kans om herinneringen op te halen (ik kwam vroeger vaak in Gent) maar ook om nieuwe dingen te leren; Lineke en ik hebben ons wel een kwartier lang over de bediening van de keramische kookplaat gebogen. Het is bizar hoe onduidelijk een paar knopjes kunnen zijn!

Maar dat was niet de enige uitdaging, ook de magnetron/oven-combinatie leverde de nodige vragen op en zelfs de melkklopper bleek niet zonder meer te gebruiken. Kortom: even wat eten en drinken op de eerste vakantiedag was een uitdaging.

Het deed mij beseffen hoezeer wij met onze dagelijkse omgeving vergroeid zijn. We leren wel steeds nieuwe dingen, maar meestal maar één apparaat per keer. Geen wonder dat thuis zo vertrouwd en veilig aanvoelt.

Nieuwe baan

De vakantie is voorbij. Mijn huis is nog hetzelfde als een week geleden, maar toch wordt morgen alles anders. Ik heb namelijk een nieuwe baan; na 15 jaar met veel plezier bij Evident in Utrecht gewerkt te hebben, begin ik morgen bij VGZ als User Experience Consultant. 

Zenuwachtig? Toch wel een beetje. Tot twee weken geleden wist ik álles te vinden, ik kende iedere klant en iedereen op de werkvloer. Vanaf morgen weet ik even weer helemaal niks te vinden behalve mijn eigen hersens.

Het zal even wennen zijn, maar ik heb er ontzettend veel zin in :).

Nalbindingsnaalden

Overig

Het sinterklaaslijstje van Lineke bevatte dit keer een onbekend voorwerp: een nalbindingsnaald. Het moest een iets met stof of wol zijn, dus ging ik naar de wolwinkel, waar ze vriendelijk waren, maar alleen wisten dat het ‘iets uit de middeleeuwen’ was. Gelukkig heb ik een vriendin die aan LARP doet, en die wist mij te vertellen dat zij weer iemand kende die die naalden zelf maakte.

En met haar sprak ik af dat ik een tekeningtje zou maken, in ruil voor zo’n naald. Maar ja, wat moet je tekenenen over re-enactment? Uiteindelijk kon ik niet kiezen en heb ik twee tekeningen gemaakt. Een romantisch tafereeltje (dat past altijd), en een groepje LARPERS in een busje. Ik weet ondertussen dat dit geen accurate weergave is: die bus had véél voller met spullen moeten zitten.

  • Ingepakte LARPers
  • Romantische LARPers

Aanslagen en onvermogen

Overig
The reaper

Vandaag was ik van plan om enthousiast te gaan bloggen over de fantastische dingen die ik gisteren op dsgnday hoorde. Maar ik voel mij verlamd om wat er in Parijs gebeurd is. Dan maar even niet.

In plaats daarvan heb ik vandaag geprobeerd mijn vak als cartoonist uit te voeren. Maar ik loop keihard tegen de beperkingen aan. Grappen kon ik niet bedenken en ik wilde zwart gaan. Dat werd al snel een middeleeuws tafereel, de dood die bommen zaait. Klassiek of niet erg origineel, het is maar hoe je het wil bekijken.

schetsboek-11nov-eaglesofdeathmetal

Vervolgens probeerde ik wat met The Eagles of Death Metal te doen. Ik heb met veel plezier vroeger naar die band geluisterd, dus ik hoopte dat ik hier een persoonlijker aanknopingspunt kon vinden.

Maar hier kwam ik niet verder dan de traan die ik ook ten tijde van de aanslag op Charlie Hebdo getekend heb, ik ging verder op een logo van Michael Haecker. Het was allemaal goed bedoeld, maar het werd niets.

Ik zag in dat dit te beperkt was, dat ik breder moest denken. Ik dacht aan de restaurants en het voetbalstadium en toen dacht ik dat ik iets te pakken had. Ik maakte een cartoon ’the vijanden van the Islamic State’ waarbij ik voor elke type plek waar een aanslag was gepleegd een symbool neerzette. Aanslagen op expressie, eten, spel, op iedereen die van het leven wil genieten. Hieronder zie je een schetsje.

13 november, aanslagen Parijs

Maar ja, toen ik naar deze voorwerpen keek, zag ik in dat ik nog steeds te beperkt dacht. Hier staan alleen westerse symbolen. Niet zo vreemd binnen deze context, maar het volstaat niet. Voor de IS is iederéén de vijand, alle moslims die zich niet naar hun regels willen plooien voorop. Deze organisatie is knettergek.

Ik heb echt verder gezocht, maar ik moet het maar toegeven: ik krijg het niet voor elkaar. Ik weet niet hoe ik de link moet leggen. Ik loop hier tegen mijn eigen culturele beperkingen op. Dus moet ik het maar toegeven: soms krijg je je walging, woede en verdriet over het onnoemelijk leed wat zoveel mensen wordt aangedaan niet op papier.

Vandaag even niet

Overig

Vandaag kan ik even helemaal niks meer vanwege de aanslag op Charlie Hebdo. Een aantal collega’s van mij zijn doodgeschoten omdat ze grappen maken. Een van de eerste tweets die ik vandaag las, was een reactie van iemand die zei ‘dat Charlie Hebdo zelf verantwoordelijk was’.

Wat een wereld. Maar ik treur niet alleen vanwege mijn collega’s. Ik treur ook omdat deze terroristen het weer lukt om de kloof tussen mensen groter te maken. De komende dagen zal de angst om Islam alleen maar weer groter worden. Een flink deel van de mensheid zal weer in dezelfde hoek geplaatst worden als deze gekken, alleen omdat hun geloof dezelfde naam heeft.

Het eigenlijke doel van deze terroristen is niet het afstraffen van satire, maar ervoor te zorgen dat mensen elkaar haten. En daarvoor gaan ze over lijken: over die van cartoonisten, over die van gelovige mensen, over ons allemaal.

Geef deze haat alsjeblieft geen kans.