UX – Een kwelling voor een kaartje

UX en Service Design

Ik heb tickets voor Richard Thompson gekocht. Erg veel zin in, en het leverde meteen materiaal voor deze blogpost op. Want het bestelproces op ticketmaster.nl is een van de vervelendste die ik in tijden gezien heb.    

Het bestelproces

Laten we mijn ervaring eens doorlopen. Op de productpagina is er nog niet zoveel aan de hand. Ik krijg wel al een voorproefje van wat mij te wachten staat in de vorm van een annuleringsverzekering die even duur is als het ticket zelf. Wanneer ik een ticket heb geselecteerd, zoek ik tevergeefs naar een bestelknop. In plaats daarvan zie ik dit:

image

Ik ben wat verbaasd, maar ik snap het nog. Er zijn concerten waarvoor in recordtijd tickets worden besteld, vandaar dat er realtime gekeken wordt of er nog wel tickets beschikbaar zijn. Ik klik dus op ‘zoek tickets’, voordat iedereen behalve ik straks bij Richard Thompson in de zaal staat.

Gelukkig! Er zijn nog tickets maar… ik heb precies één kwartier om deze te bestellen: er staat een timer rechts. De tijd tikt en als ik niet snel ben is mijn kans voorbij.

image

Ik kan deze aanpak nog steeds begrijpen vanwege situaties dat er een stormloop op tickets is. Maar.. het levert wel stress op. Een goed ontwerp loodst daarom de klant in zo’n situatie zo snel en comfortabel mogelijk door het bestelproces heen. 

Wilt u misschien ook..?

Maar daar is geen sprake van. In plaats van de mogelijkheid om snel mijn bestelling af te ronden, krijg ik een waslijst aan ‘aanvullende artikelen’ voor mijn neus, te beginnen met alweer die annuleringsverzekering van daarnet: 

image

En wat dacht je van gehoorbescherming? Elk blokje is een winkelmandje op zich met heel veel informatie en keuzemogelijkheden waar je mee om moet gaan terwijl je in tijdsnood zit. Vooral die ‘ik ga akkoord met de algemene voorwaarden’ is heel verwarrend omdat die meestal pas aan het einde van een bestelproces komt.  

image

Na gehoorbescherming krijg ik ‘cadeauverpakking’. Ik kan wel kiezen uit thema ‘A tot en met F’ waarvan ik er steeds maximaal 8 van kan toevoegen! 

image

Mijn ogen vliegen tussen de timer en alle opties heen en weer, terwijl ik naar de verlossende bestelknop zoek. Ondertussen ben ik bang dat ik iets kies wat ik helemaal niet wil. Maar mijn kwelling is niet voorbij, ik kan alleen weer ‘doorgaan’. De volgende stap is: inloggen of aanmelden.

Het aanmeldproces

Herken je dat? Dat je niet weet of je al eerder een account hebt aangemaakt? Ik probeer wat opties uit, maar ik kom er niet in met wat ik denk dat mijn account zou kunnen zijn. Daarom klik ik op ‘aanmelden’ alwaar ik de volgende gegeven verplicht ben om in te vullen:

  • E-mail *
  • Bevestig e-mail * 
  • Wachtwoord *  
  • Bevestig wachtwoord *
  • Voornaam * 
  • Achternaam * 
  • Geslacht *  
  • Adres + huisnummer * 
  • Postcode * 
  • Plaats * 
  • Land *
  • Telefoon * 
  • Voorkeurstaal *

Dit is natuurlijk ontzettend veel. Waarom willen ze weten of ik een mannetje of vrouwtje ben? Waarom een adres wanneer ik toch een digitaal ticket wil? Waarom een telefoon of voorkeurstaal?  

De…………..timer……………….telt…………………..af

Aanmelden mislukt

Ik vul alles in maarrr.. ik kan mij níet aanmelden; ik blijf op dezelfde pagina zonder dat er iets verandert. Na vier keer opnieuw geprobeerd te hebben, weet ik het even niet meer. Ten einde raad besluit ik dan maar te proberen of ik toch geen account heb. Ik vul mijn e-mail adres in en tot mijn verbazing blijk ik toch een account te hebben.

Hadden ze nou echt op de aanmeldpagina niet de melding kunnen geven dat er al een account met dit e-mailadres bestaat? Er werd geen enkele feedback gegeven! Maar goed, ik kan inloggen. Snel door!!

Betalen

Nou ja, snel, ik moet nog wel wat keuzes maken. De eerste optie bij ‘betalen’ is echter ‘bezorgen’. En ik moet goed lezen, want het kost allemaal weer net iets meer: digitaal, standaard of aangetekend:

image

En dan krijg je weer van die rare opties! Want heb ik al gehoord van American Express Membership Rewardspunten? Wel even akkoord gaan met de Algemene voorwaarden hoor!  

image

En vergeet vooral de Gift Cards niet!!!! Nu met veiligheidscode!! Snel inwisselen!

image

Pas nadat ik al deze opties genegeerd heb, komt er een eind aan de ellende. Ik kon eindelijk de betaalopties kiezen waar ik al die tijd naar op zoek was om de transactie af te ronden. Ondanks de race tegen de tijd is het mij gelukt. Ik ga naar Richard Thompson!

Dark patterns

Ik heb meer dan genoeg bestelprocessen ontworpen om te weten dat een fijne gebruikerservaring helemaal niet zo gemakkelijk te ontwerpen is. Er spelen te vaak systeemfactoren en bedrijfsoverwegingen mee die niet in het belang van de eindgebruiker zijn.  

Toch hadden in dit proces al een paar dingen klantvriendelijker gekund door de volgorde te veranderen: wanneer als eerste gevraagd was of je digitale tickets wilde, hadden de cadeauverpakking, de bezorgopties en het bezorgadres al weggelaten kunnen worden. 

Maar deze bestelflow is met een reden ‘slecht’ ontworpen, ze is bewust zo ontworpen om mensen vanuit een stress situatie extra producten aan te smeren. Niet dat ik iets tegen commercie heb, een winkel is een winkel. Maar er zijn twee manieren om met je klanten om te gaan: je verleidt mensen met een goede ervaring óf je brengt ze in de war in de hoop dat ze fouten gaan maken. Zo’n ontwerppatroon heet dan een dark pattern.      

De laatste voorwaarden

Nou heb ik een muzieksmaak waar weinig mensen voor in de rij staan. Voor mij telt die timer niet. Maar mijn ontwerpershart bloedt wanneer ik denk aan al die mensen die ontzettend graag naar een concert willen waar iedereen naar toe wil. Klanten verdienen echt een betere ervaring. 

Maar het is natuurlijk de vraag of dit bedrijf klantvriendelijkheid wel zo belangrijk vind. De allerlaatste keuze die je in dit bestelproces moet maken, zegt eigenlijk alles:

image

UX – Content modelling

UX en Service Design

Wat is het toch heerlijk om knopen door te hakken: na maanden schaven aan een blogpost, heb ik zojuist op de ‘verwijder’-knop geklikt. Niet goed, weg ermee!  En dan wil ik het nu eens over relaties en structured content hebben.

Van concept tot systeem
Tijdens een ontwerpproces van een applicatie wordt er veel besproken: branding, budget, doelen, doelgroepen, KPI’s, technische randvoorwaarden, huisstijl, en nog veel meer. Maar wanneer het over ‘informatie’ gaat, gaat het al snel over de manier waarop je die binnen systemen opslaat of kunt koppelen. Zeer relevant, maar niet voldoende om ook echt goed met die content te kunnen werken.

Mensen denken anders dan systemen. Een goede content structuur geeft dan ook de relaties weer zoals die begrepen worden door een mens en niet door een systeem. Een flink deel van slechte gebruikerservaringen online is terug te voeren tot dat verschil.

Content modeling

Een mooie vorm om meer van die menselijke relaties te laten zien, is het maken van een content model. Een content model is een schematische weergave van de inhoudelijke relaties die verschillende informatietypen hebben. 

Laat ik een voorbeeld geven. Wanneer ik mijn eigen stripblog vanuit het systeem teken, ziet dat er zo uit: 

image

Het lijkt mij duidelijk dat aan dit schema totaal niet af te lezen is, wat ik werkelijk doe. Het helpt al wat, wanneer ik er in zet wat voor content er dan op die pagina’s staat: ik vertel op mijn stripblog iets over mijzelf, ik plaats tekeningen en een aantal van die tekeningen zijn in een portfolio gebundeld:

image

Beter, maar nog niet goed genoeg: De relaties zijn hier namelijk nog steeds systeemrelaties. Wanneer ik werkelijk wil laten zien wat ik doe, moet niet de systeemvorm maar de inhoudsvorm opgetekend worden. En dat ziet er nog al anders uit, kijk maar:

image
Content model

Wanneer ik het zo uitteken, zie je meteen wat voor type werk ik maak, dat het in verschillende vormen gepubliceerd kan worden en dat daar een uitgever bij kan horen. En waar mijn portfolio gebleven is? Dat is een deelverzameling van verhalen, dagboeken, cartoons, illustraties en de boeken/publicaties waar ze verschenen zijn. 

Mooi toch? Dat is nou content modelling. Het is voor mij helaas wel een model van de toekomst, want ik heb nog geen uitgever, maar soit. 

Van content model naar systeem

En dat systeem dan? Wel, dat komt daarna en is minstens even relevant. Maar je kunt een veel beter systeem ontwerpen wanneer je informatie naar menselijk begrip indeelt. Sterker nog: nu content steeds meer zijn eigen weg gaat op sociale media, weg van je eigen website(s), kán het niet meer anders of je moet het zo aanpakken, het is de enige manier om je content online zijn identiteit en betekenis te laten behouden. 

Essentieel leesvoer over ‘content modelling’:

UX – Content strategy en content marketing

UX en Service Design

Mijn vorige artikel ‘Content als cultuur’ was eigenlijk twee keer zo lang. Waarom? Omdat ik dolgraag een brug naar content strategie wilde maken. Ik had hem bijna, maar koos er toch voor om het er weer uit te halen. Kill your darlings, nietwaar?

Content Strategy vs Content marketing

In mijn zoektocht naar de juiste invalshoek, kwam er zelfs nog een thema bij: het verschil tussen ‘content marketing’ en ‘content strategie’ Dat laatste onderwerp krijgt online namelijk veel minder aandacht dan het eerste.

Maar soms moet je gewoon toegeven dat andere mensen het veel beter uit kunnen leggen, ik kwam het volgende artikel tegen wat er heel mooi op aansluit. How Content Strategy and Content Marketing Are Separate But Connected staat even stil bij de verwarring tussen de beide begrippen en geeft er meteen de goede definities bij. 

Gelezen? Dan wil ik verder nog verwijzen naar het prachtige artikel over content strategie uit 2007 van Rachel Lovinger; ‘The philosophy of data’. En voor wie meteen aan de slag wil; het artikel van usability.gov somt compact de basics op:

UX – Content als cultuur

UX en Service Design

Content is booming, dat merk je wel aan alle artikelen die erover geschreven worden. Er is veel te lezen over wat je met content kunt doen, maar er wordt veel minder stilgestaan bij wat ‘content‘ dan eigenlijk is. Waar hebben we het nou over? Wanneer ik online even naar betekenissen zoek, kom ik al snel op de volgende definities uit:

Content is informatie die een doel dient“ (nl.i-scoop.eu)

“Met content bedoelen we de vorm en inhoud van een boodschap“ (vandeinhoud.nl)

Klare taal: content is informatie die een doel dient. Maar wat voor informatie? Halen we voor elke boodschap die we kunnen bedenken even wat nieuwe content uit een automaat? Nee, natuurlijk niet. Content is per bedrijf een unieke combinatie van zaken; afhankelijk van de producten die ze maken, de diensten die ze aanbieden en voor wie ze dat in welke situatie willen doen. Goede content heeft daarom altijd een relatie tot:

  1. Een business goal
  2. Een behoefte van de doelgroep
  3. De situatie waarbinnen die behoefte speelt

Geen content zonder context

Daarom is content nooit zomaar ‘inhoud’, het is altijd onderdeel van een groter geheel. Ik wilde eerst het woord ‘systeem’ gebruiken, maar dat is mij veel te klinisch. Een slim bedrijf ziet zijn content als een cultuur omdat elk fragment ervan zowel om relaties als om identiteit gaat.

Content als totaalervaring

O.K., content is dus ‘inhoud die binnen een context een doel dient’. Maar waarom vind ik het zo belangrijk om dat dan op te schrijven? Wat moet je daar dan mee? Misschien komt het doordat ik momenteel veel over service design lees. Het belangrijkste wat ik daar voor mijzelf uithaal, is het volgende:

Je doelgroep komt online op verschillende momenten en plekken in contact met je bedrijf, maar ze ervaren al die verschillende momenten wel als één geheel.

Daarbij zet de minste ervaring al snel de toon voor de volledige ervaring. Voorbeeld? Ik hoef maar ‘ns’ te zeggen en jullie denken aan ‘vertraging’, of niet soms? Of stel je voor dat je je therapeut wild in een nachtclub ziet dansen. Natuurlijk mag die man dat doen, maar je gaat voortaan toch net iets anders de sessies in met je persoonlijke obsessies.

Alles is ‘content’

Online bestaat zo ongeveer élke ervaring van een consument uit ‘content’. De mooie campagne maar ook de website waarbinnen ze verdwalen, de handige productinformatie maar ook de onpersoonlijke geautomatiseerde e-mail die ze krijgen wanneer ze een bestelling hebben gedaan. 

Al die verschillende dingen dragen bij tot het beeld wat de consument van jou als bedrijf heeft. Vandaar dat er bij het ‘produceren van content’ best eens wat holistischer naar gekeken mag worden:

UXmatters – Journey maps

UX en Service Design

Even de aandacht vestigen op een lang, maar erg goed artikel over journey maps, of customer journeys of hoe je ook maar wil noemen: Journey Maps: Not the End of the Story op “UX Matters”.

5 voorwaarden
In het artikel staan vijf voorwaarden om een journey mapping sessie te laten slagen en vijf redenen waarom het kan mislukken. De twee belangrijkste voorwaarden voor succes zijn voor mij:

  1. Een bedrijf moet de mindset hebben om vanuit UX te willen denken en te handelen.
  2. Er moet al kwantitatieve en kwalitatieve informatie over de doelgroepen beschikbaar zijn, anders is er niets te ‘mappen’.

Samengevat: geen journey zonder data en voorbereiding.

UX – small press in the cloud

UX en Service Design

Ik ben niet alleen UX designer, ik ben ook striptekenaar. En vanuit dat beroep vraag ik mij af hoe er online geld verdiend kan worden met content. Eigenlijk kom je als kleine uitgever online maar een paar verdienmodellen tegen:

  1. Je content gratis online aanbieden en geld verdienen door lelijke banners op je site te plaatsen.
  2. Je content gratis online aanbieden en mensen vragen wat ze ervoor willen geven.
  3. Je digitale uitgave in iTunes of een andere store zetten en hopen dat ooit iemand ze ooit vindt.

Kickstarter reken ik hier even niet als optie, omdat het doel daarbij meestal een uitgave in print is. Ik zou er graag een vierde optie bij willen hebben: 

  • De mogelijkheid om binnen een sociale netwerk een reeks van je eigen posts te bundelen en als geheel betaald aan te bieden

Dat gaat verder dan een reeks te bundelen met een tag; ik wil posts zo kunnen herorganiseren dat ik er e-books van kan maken. Niks geen .e-pub- of .cbr-bestand meer, alles in the cloud! Want het is toch raar dat je een publiek via sociale media kunt opbouwen, maar dat je ze vervolgens altijd weer naar Kickstarter of een externe website/webshop moet verwijzen om ze iets te kunnen verkopen? 

Nieuw idee? Vast niet, maar ik ben het in de praktijk nog niet tegen gekomen. Een sociaal netwerk zoals Tsu laat blijkbaar de mensen delen in de winst, maar geeft verder geen controle over wat er met de content gebeurt. Op blogger kun je een paypal-button plaatsen: maar ja, dat is nou juist weer geen sociaal netwerk. 

Ik zoek echt de combinatie; een sociaal blogplatform dat de stap naar small press platform durft te maken. Een platform wat mensen commerciële zeggenschap over hun eigen content geeft. Tumblr zou daar heel geschikt voor zijn.  

Als er iemand weet heeft van andere ideeën of voorbeelden op dit vlak: ik hoor het graag!