UX – Te veel focus

UX en Service Design

Ik deed laatst mee aan een workshop ‘concept denken‘. Veel van de inhoud was bekend terrein voor mij, maar ik was er toch blij mee. Er waren namelijk twee grote voordelen aan de opzet:

  • We begonnen met klantinterviews, wat altijd fijn is
  • Het was een goede gelegenheid om met het hele team samen te werken.

Van gesprek naar journey

De ochtend van de eerste dag bestond uit het interviewen van klanten en hun verhaal snel via post-its en quotes op een tijdlijn te noteren. Met 20 minuten hadden we de essentie van de klantreis te pakken.

Nu vind ik het dat interviewen zo leuk dat ik het later thuis meteen in een voor mij vertrouwde vorm heb gestoken: een stripjourney. Waarom? Omdat ik zo veel beter kan onthouden wat het karakter van de persoon was. Ik blijf het een nadeel vinden dat customer journeys over ‘customers‘ gaan en niet over mensen. Maar dat los ik zelf dus zo op:

Van interview naar klantvraag

In de middag werd er aandacht besteed aan het uitlichten van de belangrijkste ‘pijnpunten‘ om die vervolgens om te buigen naar klantvragen: hoe denk je een negatieve vraag om in een positieve behoefte. En zo eindigden we die dag met een aantal concrete klantvragen.

Van klantvraag naar idee

De week erna gingen we verder met conceptontwikkeling. En daar begonnen we vanuit ‘merkbeleving’; we karakteriseerden opnieuw de doelgroep per merk en de essentie van het merk zelf (waar staan we voor, wat willen we uitstralen en zo verder).

Daarna werd ons denkraam vergroot door inspiratiemateriaal uit verschillende bronnen te bekijken: campagnes van concurrenten en onszelf, maar ook wetenschappelijke artikelen en nieuwtjes uit de krant. Een prima aanpak omdat je voor ideevorming maar het beste een zo bont mogelijk scala aan informatie in je hersens kan hebben.

Vervolgens werd er weer focus aangebracht door maar rondom één klantvraag te brainstormen. En uit die verzameling werd tenslotte weer één idee uitgekozen om te visualiseren d.m.v. de product vision box methode.

Het eindresultaat

De workshop was erg goed opgebouwd en georganiseerd, daar was niets mis mee. Maar toch.. toen we alle ideeën naast elkaar op tafel zagen viel een ding sterk op: de basis van elk idee was óf een ‘actie’ óf een ‘korting’

Een collega vroeg zich toch af waar de relatie met de klantvragen uit dag 1 gebleven was. En die vraag liet mij na afloop ook niet los.  Uiteindelijk heb ik er maar één antwoord op:

Veel klantbehoeftes zijn gewoon niet merkspecifiek.

Merkbeperking

De klantvragen uit de interviews gingen om veel algemenere dingen: klantenservice (bereikbaarheid) en usability (gebruiksgemak). Juist omdat we ons tijdens de workshop zo sterk op merkwaarde concentreerden én steeds keuzes moesten maken met welke klantvragen we verder gingen, vielen veel UX-gerelateerde klantvragen buiten de boot

En zo heb ik dus toch een belangrijke les uit de workshop overgehouden: laat je niet te snel door je merk sturen wanneer je over klantbehoeftes nadenkt. Want hoe uniek je je ook positioneert: de basisbehoeftes van je klant zijn eigenlijk altijd merkoverstijgend.


The Steve Wynn Rabbit project

Illustratie

The Dream Syndicate was een band in de jaren 80 die een plaat lang hip was. Ik heb het een stuk langer volgehouden, voor mij was het de band die mijn muzieksmaak bepaalde (totdat ik in mijn Jonathan Richman fase kwam). Met name Ghost Stories heb ik grijs gedraaid.

En omdat ik een tijdlang konijntjes tekende, leek het mij wel een goed idee om twee passies te combineren: albumtitels in konijnenvorm.

Nadat ik vorig jaar de Dream Syndicate albums als bron gebruikt heb voor konijnentekeningen, heb ik mij deze herfst op de solo albums van de zanger, Steve Wynn, gestort. Met onderstaande tekeningen als resultaat.

The Dream Syndicate


Soloalbums


UX – Is less more?

UX en Service Design

Als er één uitspraak veel geciteerd wordt wanneer het over design gaat, dan is het wel ‘less is more’. Een prachtslogan en daarom wat gevaarlijk.

Het is namelijk niet zo dat minder altijd beter is. Je kunt ook zoveel verbergen dat mensen niet weten wat ze zouden kunnen of moeten doen. 

Dat gezegd hebbende; ik hou van ‘less is more’. De gedachte erachter is dat bij teveel keuze mensen niet meer weten wat ze moeten kiezen en daardoor afhaken, vandaar dat je elke afleiding probeert weg te laten.

Maar ‘less is more’ is dus niet hetzelfde als minimalisme. Het gaat niet zozeer om het verbergen van informatie, maar om het stukje bij beetje aanbieden van relevante informatie op het juiste moment

Zoals je in een film van scene naar scene gaat, zo begeleidt je in je ontwerp de klant van actie naar actie. Want ‘less is more’ draait altijd om de juiste flow in het verhaal. Tot en met de spetterende ontknoping. 

UX – De stip aan de horizon

UX en Service Design

In juni las las ik met veel plezier ‘De ergste jeukwoorden op kantoor‘ van Japke D. Bouma op nrc.nl. Ikzelf maak mij schuldig aan ‘co-creatie’, ‘draagvlak creëren’ en ‘verbinden’; ik denk dat ik een zachtaardig mens ben.

Maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben; ik wil nu graag even stilstaan bij de ‘stip aan de horizon’, het lange termijn doel waar menig bedrijf naartoe wil werken.

Foutgevoeligheid
De stip ligt ondertussen al weer onder vuur wegens zijn handige vaagheid maar ikzelf vind die stip niet zo erg. Een stip aan de horizon is prima. Het probleem zit hem meer er in dat de weg ernaartoe niet wordt bewandeld. En dat heeft een hele concrete reden: mensen maken liever geen fouten.

Van groot naar klein
Mensen houden van grote ideeën. Die zijn namelijk vaak nog zo ruim omschreven, dat iedereen er zijn eigen invulling aan kan geven. Zo ben je het al snel eens met elkaar.

Mensen houden ook van kleine ideeën: die zijn namelijk snel op te pakken en je ziet vlug resultaat. A/B testen bijvoorbeeld: lekker concreet zijn; problemen meteen oplossen; heerlijk!

D’r net tussenin
Maar tussen groot en klein ligt een hele wereld waarin het ingewikkeld wordt. Waarbij kleine problemen eigenlijk onderdeel blijken zijn van een groter geheel vol afhankelijkheden en onvoorziene omstandigheden. Waarin je onduidelijke keuzes moet maken en het onvoorspelbaar is wat het gevolg zal zijn.

Daar houden we niet van want dat maakt ons onzeker; doen we het wel goed? Daarom zie je al gauw dat mensen snel weer twee richtingen uitgaan:

  • Of naar de veel te grote stip op de horizon
  • Of de diepte in, naar de hele kleine details (”wat als iemand … gaat doen, dan moeten we daar toch een uitzondering voor bouwen?”)

Van stip naar stip
Toch is hier wel degelijk uit te komen

  1. Probeer niet alles in een keer op te lossen, het leven is complex.
  2. En accepteer dat je fouten maakt. Test of je goed bezig bent en stel je plan dan bij, dát is het echte agile denken.

Een stip op de horizon is prima, maar de weg ernaartoe moet uitgestippeld worden.