Ik deed laatst uit nieuwsgierigheid een online persoonlijkheidsstoornistest van 8 vragen bij een grote aanbieder van psychologische zorg. Vrij subtiel verschoof de toon in de conclusie van ‘je vraag’ naar ‘ je ‘klacht’. Ik kreeg de suggestie dat ik misschien wel een probleem had en dat ik het beste contact op kon nemen.
Nieuwsgierig als ik ben, bleef ik de test doen totdat ik wist waar dat aan lag. Er waren slechts twee factoren nodig voor deze conclusie: ik vind het prettig om alleen te zijn en ik ben perfectionistisch. Niet zo vreemd voor een tekenaar maar maatschappelijk lijkt dat blijkbaar op een stoornis.
Daarom ging ik nadenken over hoe wij over perfectionisme nadenken. Want wat wordt er nou eigenlijk mee bedoeld? En daar rolde deze blog uit:
