Naast mijn UX werk ben ik ook striptekenaar en via dat beroep ben ik veel bezig met het opbouwen van scenario’s voor verhalen. De belangrijkste les die ik daarbij geleerd heb, is dat het veel belangrijker is dat je weet wat je wil zeggen, dan welke vorm je kiest. 

Content modeling

Maar met een duidelijk geformuleerd doel ben je er nog niet. Wanneer je weet wat je wil zeggen, kun je beslissen hoe je het verhaal gaat organiseren. Het gaat dan nog niet om hoe je het gaat schrijven (vorm) maar wel om welke elementen er in het verhaal voor komen en welke relaties daartussen te leggen zijn. Voorbeelden? Content strategen gebruiken content modeling. Scenario-en romanschrijvers gebruiken matrixen, mindmaps en relatiestambomen.

Ik kan mij voorstellen dat menigeen niet zo opgewonden van dit onderwerp wordt, maar voor mij was het echt een openbaring.  Ik heb zo geleerd hoe ik een idee zowel in cartoonvorm als in een verhaal van vijftig bladzijden kan gieten. Ik ben daardoor vrijer, productiever en (paradoxaal) veel vormvaster geworden. 

Structure first

Dat experimenteren met verhaalstructuren heeft ook mijn kijk op UX design sterk gevormd; ten eerste zie ik content altijd als onderdeel van ontwerp en ten tweede ben ik een stevige aanhanger van het ‘structure first’-principe geworden.

Mark Boulton zegt het heel mooi in zijn artikel ‘Structure first, content always’:

“You can create good experiences without knowing the content. What you can’t do is create good experiences without knowing your content structure. What is your content made from, not what your content is. An important distinction”